De green divide, de eerste vuurdoop voor onze fietsen en kampeerspullen. Een bekende gravel route in Nederland, uitgezet door Erwin Sikkens. 300 km onverhard door Nederland van Bussum naar Zwolle, door de bossen, over de heiden van de Utrechtse heuvelrug en kriskras door de Veluwe. Wij besloten vanaf Amsterdam te starten, waardoor het een tocht van 325km werd. Het plan was er 3 dagen over te doen, met twee nachten kamperen op natuurcampings. Bij de start werden we uitgezwaaid door de collega’s van Maartje, waar we ons appartement aan hadden uitgeleend. Vol goede moed vertrokken we aan de eerste stretch richting Bussum. Bekend terrein langs de schapen tussen Amsterdam en Muiden, en door de natuur bij het Naardermeer. De eerste kilometers waren veelal verhard, waar de fietsen soepel overheen rolden. Het eerste onverharde mountainbike-achtige terrein was over de vestingmuren van Naarden Vesting. Eventjes voel je je een beetje Mathieu van der Poel, waarbij je je in je hoofd haalt dat het met de bagage en zonder vering, echg nog wel uitdagender is.
Vanaf Bussum begon de Green Divide dan echt. Eerst fiets je door de bossen over onverharde paden. Het had best wat gerend de dagen ervoor, dus af en toe kwamen we wel wat modderpoelen tegen, waar de brede banden goed van pas kwamen. Fietsen over slingerende onverharde paden is toch echt wel wat anders dan over de rechte geasfalteerde wegen. Je snelheid is lager, maar je ervaart het een stuk sneller. Je moet een stuk alerter zijn, om alle boomstronken, overhangende takken en andere obstakels te ontwijken. Overal geeft het een grotere kick en ervaar je de natuur intenser.
Ondanks dat we natuurlijk best wat bagage hadden, voelden de fietsen wendbaar en gaven veel vertrouwen op de bospaden. Rond een uur of 12 was het tijd voor de eerste stop. Waar we s’avonds onze kook gear wilden testen, mochten we met de lunch ons nog laten verzorgen. Bij een typische boshut gingen we op het terras zitten en verwenden ons met spek kaas pannenkoeken met stroop. Het lekkere aan veel fietsen, is dat je ook eindeloos kan eten zonder bang te zijn voor extra kilo’s. Dus we proberen in ieder geval elke dag koffie met taart te eten en een lekkere lunch te pakken. Lekker voldaan stapten we weer op de fiets voor het tweede deel van de eerste dag. Onze eindbestemming zou natuurcamping Quadenoord in de buurt van Renkum zijn. We lieten de bossen van Bussum en Hilversum achter ons en kwamen meer in afwisselend terrein van heide en bos. Ondanks dat we toch al best wat kilometers hadden gefietst dit jaar, begonnen de benen na 100 km veelal onverhard terrein en veel bagage, wel moe te worden.
Uiteindelijk kwamen we na ongeveer 130km op de camping aan. Een camping is een groot woord. Het was een plek aan de rand van het bos, waar de bomen iets verder uit elkaar stonden, waardoor er ruimte was voor tentjes of kleinere campertjes. Verder was er een toilet en douche gebouwtje. Er stonden een 8-tal groepjes en wij besloten ons kampje aan de rand van de camping, achter een heuveltje. Later kwamen we er achter dat dit een oude grafheuvel was, maar de geesten hebben ons met rust gelaten. Snel gooiden we de bagage af, om nog even op en neer te fietsen naar Renkum voor boodschappen. Voordat we aan de borrel begonnen, besloten we eerst ons kampje op te zetten. Dit houdt in tent opzetten, stoeltjes uitklappen en kookgear klaarzetten. Na de borrel met kaasjes, chips en een wijntje, was het tijd om onze benzinebrander te testen. Omdat we in Zuid Amerika waarschijnlijk slecht aan gas kunnen komen, hebben we gekozen voor een bezine/diesel brandertje om op te koken. Voor de gadget-freaks onder ons. We hebben de MSR Whisperlight International en hij bevalt erg goed. De eerste avond stonden er wraps met bonen en gehakt op het menu met een crunch van Bugels die we over hadden van de borrel. De temperatuur begon al aardig te dalen, dus het merino wollen vest van Stijn en de donsjas van Maartje kwam goed van pas. Aangezien het vroeg donker werd en best moe waren van het fietsen, besloten we vroeg te slapen. Lekker ongewassen het tentje in, voor ons een nog ongebruikelijke gewoonte, die waarschijnlijk heel gebruikelijk zal gaan worden. De nacht was even wennen, het was best koud, de matjes maken veel geluid als je beweegt en de regen maakt best wat lawaai op de tent. Gelukkig deed de tent het goed, bleven we droog en al met al hebben we prima geslapen.
De volgende ochtend ontbeten we met havermout, gekookte eitjes en koffie. Genoeg energie om de weg te vervolgen. Etappe twee zou grotendeels over de Veluwe gaan. Eerst naar Arnhem, dan langs Apeldoorn, over kroondomein het Loo en uiteindelijk camperen bij natuurcamping Drie. KONINGSDAG, SINGLETRACKS, MODDER
Ondanks dat we natuurlijk best wat bagage hadden, voelden de fietsen wendbaar en gaven veel vertrouwen op de bospaden. Rond een uur of 12 was het tijd voor de eerste stop. Waar we s’avonds onze kook gear wilden testen, mochten we met de lunch ons nog laten verzorgen. Bij een typische boshut gingen we op het terras zitten en verwenden ons met spek kaas pannenkoeken met stroop. Het lekkere aan veel fietsen, is dat je ook eindeloos kan eten zonder bang te zijn voor extra kilo’s. Dus we proberen in ieder geval elke dag koffie met taart te eten en een lekkere lunch te pakken. Lekker voldaan stapten we weer op de fiets voor het tweede deel van de eerste dag. Onze eindbestemming zou natuurcamping Quadenoord in de buurt van Renkum zijn. We lieten de bossen van Bussum en Hilversum achter ons en kwamen meer in afwisselend terrein van heide en bos. Ondanks dat we toch al best wat kilometers hadden gefietst dit jaar, begonnen de benen na 100 km veelal onverhard terrein en veel bagage, wel moe te worden.
Uiteindelijk kwamen we na ongeveer 130km op de camping aan. Een camping is een groot woord. Het was een plek aan de rand van het bos, waar de bomen iets verder uit elkaar stonden, waardoor er ruimte was voor tentjes of kleinere campertjes. Verder was er een toilet en douche gebouwtje. Er stonden een 8-tal groepjes en wij besloten ons kampje aan de rand van de camping, achter een heuveltje. Later kwamen we er achter dat dit een oude grafheuvel was, maar de geesten hebben ons met rust gelaten. Snel gooiden we de bagage af, om nog even op en neer te fietsen naar Renkum voor boodschappen. Voordat we aan de borrel begonnen, besloten we eerst ons kampje op te zetten. Dit houdt in tent opzetten, stoeltjes uitklappen en kookgear klaarzetten. Na de borrel met kaasjes, chips en een wijntje, was het tijd om onze benzinebrander te testen. Omdat we in Zuid Amerika waarschijnlijk slecht aan gas kunnen komen, hebben we gekozen voor een bezine/diesel brandertje om op te koken. Voor de gadget-freaks onder ons. We hebben de MSR Whisperlight International en hij bevalt erg goed. De eerste avond stonden er wraps met bonen en gehakt op het menu met een crunch van Bugels die we over hadden van de borrel. De temperatuur begon al aardig te dalen, dus het merino wollen vest van Stijn en de donsjas van Maartje kwam goed van pas. Aangezien het vroeg donker werd en best moe waren van het fietsen, besloten we vroeg te slapen. Lekker ongewassen het tentje in, voor ons een nog ongebruikelijke gewoonte, die waarschijnlijk heel gebruikelijk zal gaan worden. De nacht was even wennen, het was best koud, de matjes maken veel geluid als je beweegt en de regen maakt best wat lawaai op de tent. Gelukkig deed de tent het goed, bleven we droog en al met al hebben we prima geslapen.
De volgende ochtend ontbeten we met havermout, gekookte eitjes en koffie. Genoeg energie om de weg te vervolgen. Etappe twee zou grotendeels over de Veluwe gaan. Eerst naar Arnhem, dan langs Apeldoorn, over kroondomein het Loo en uiteindelijk camperen bij natuurcamping Drie. KONINGSDAG, SINGLETRACKS, MODDER
